Sejenak bersama pemikiran Tun Mahathir

Untuk memulihkan ekonomi negara, Kerajaan perlu menggalakkan pelabur-pelabur tempatan melabur di Malaysia dan memberi peluang kepada mereka berbuat demikian.

Galakan tersebut adalah dalam bentuk memberi kemudahan dan insentif kepada mereka, sama seperti yang diberikan kepada pelabur-pelabur luar.

Demikian ringkasan jawapan Tun Dr. Mahathir apabila diajukan soalan berkenaan kaedah memulihkan ekonomi negara.

Soalan tersebut diajukan dalam satu wawancara bersama beliau di Yayasan Kepimpinan Perdana, Putrajaya pada 12 September 2011 baru-baru ini.

Langkah menggalakkan para pelabur tempatan itu perlu dilakukan kerana pelabur-pelabur luar kini mempunyai banyak pilihan.

Mereka boleh memilih untuk melabur di negara-negara lain yang lebih berpotensi seperti China dan India. Disamping negara-negara membangun lain seperti Vietnam, Thailand, Indonesia dan lain-lain.

Sehubungan itu, Kerajaan perlu mengubah mindset terhadap pelabur-pelabur tempatan. Iaitu mindset yang melihat mereka tidak berdaya saing dan berkemampuan seperti pelabur-pelabur luar. Ini disebabkan kedudukan dan prestasi semasa pelabur-pelabur tempatan telah meningkat dan sudah boleh bersaing dengan pelabur-pelabur luar.

Untuk menjana ekonomi, kerajaan juga perlu berbelanja. Ekonomi boleh digerakkan dengan berbelanja kerana faedah daripada perbelanjaan itu akan kembali semula kepada Kerajaan dalam bentuk cukai.

Justeru, percayalah, kata Tun, jika anda menyimpan wang dibawah bantal, anda akan rugi kerana wang itu tidak akan menghasilkan pulangan dan nilainya akan susut.

Nilai idea Tun Mahathir

Unsur terpenting yang terkandung dalam jawapan Tun itu ialah nilai praktikal dan logikal. Cadangan penyelesaian yang diberikan itu bukan berbentuk teori. Atau idea mentah yang masih memerlukan pemprosesan dan pengolahan. 

Ia sebaliknya cadangan yang telah siap dan sedia untuk dilaksanakan!

Nilai praktikal dan logikal ini juga boleh dilihat dalam satu lagi lontaran idea Tun berhubung pemeliharaan keharmonian antara kaum di Malaysia.

Dalam mengekalkan keharmonian itu, Tun mengajak kesemua kaum di Malaysia menerima dan menyedari realiti kepelbagaian kaum di Malaysia.

Setelah itu, setiap kaum seterusnya hendaklah menerima hakikat bahawa dalam negara berbilang kaum seperti Malaysia, setiap kaum tidak boleh menuntut hak mereka sepenuhnya.

Jika ini dilakukan, maka akan berlaku pertembungan antara kaum.

Justeru, setiap kaum hendaklah akur dan menerima hakikat, bahawa dalam negara seperti Malaysia, setiap kaum hanya boleh mendapat sebahagian sahaja daripada hak mereka.

Membaca sepintas lalu lontaran idea Tun ini, sudah cukup untuk membuatkan kita merasai kesegaran dan kebernasannya. Dalam masa sama, jelas tergambar akan nilai praktikal dan logikal yang terkandung di dalamnya.